Najnowsze posty
Światło podczerwone (IR) stanowi niewidzialną część widma elektromagnetycznego, obejmującą długości fal od około 780 nm do 1 mm. Choć nie jest dostrzegalne gołym okiem, jego oddziaływanie na tkanki biologiczne, w tym struktury oka, może być znaczące. W zależności od intensywności i czasu ekspozycji, światło podczerwone może wykazywać zarówno korzystne, jak i szkodliwe efekty dla narządu wzroku. Dowiedz się więcej!
Promieniowanie podczerwone dzieli się na trzy zakresy:
Oko, jako narząd optyczny, absorbuje promieniowanie IR, co może prowadzić do efektów termicznych i fotochemicznych. Długotrwała ekspozycja na intensywne źródła IR może skutkować uszkodzeniami struktur oka, zwłaszcza soczewki i siatkówki.
Promieniowanie podczerwone może mieć istotny wpływ na delikatne struktury oka, zwłaszcza w kontekście długotrwałej ekspozycji lub oddziaływania intensywnych źródeł energii cieplnej. Wpływ ten jest zależny od zakresu długości fali oraz rodzaju i głębokości penetracji tkanek. Poszczególne długości fal w zakresie IR mogą oddziaływać na różne warstwy oka, począwszy od rogówki, przez soczewkę, aż po siatkówkę.
W warunkach zawodowych, takich jak praca przy otwartych piecach, obróbce metalu czy w przemyśle szklarskim, oczy są regularnie narażone na wysokie dawki promieniowania podczerwonego. U osób zatrudnionych w takich środowiskach obserwuje się zwiększoną częstość występowania zmętnień soczewki typowych dla zaćmy. Charakterystyczne jest powstawanie zmian w jądrze soczewki, często bez obecności zmian typowych dla zaćmy związanej z wiekiem. Zmętnienia te są efektem chronicznego nagrzewania soczewki, które zaburza jej strukturę i funkcję.
Zjawisko to nie dotyczy wyłącznie osób starszych, jednak u seniorów ryzyko powikłań jest wyższe, ze względu na naturalnie obniżoną zdolność komórek soczewki do regeneracji oraz pogarszający się z wiekiem metabolizm oksydacyjny.
Zakresy promieniowania IR działają selektywnie na różne struktury oka. Najgłębiej penetrujące fale IR-A, o długości 780–1400 nm, mogą przechodzić przez rogówkę i soczewkę, docierając do siatkówki. Choć energia ta jest częściowo rozpraszana i absorbowana po drodze, jej kumulacja w siatkówce może prowadzić do wzrostu temperatury i uszkodzeń fotoreceptorów – komórek światłoczułych odpowiedzialnych za odbiór i przekazywanie sygnałów wzrokowych. Długotrwała lub intensywna ekspozycja może skutkować ich martwicą, a w efekcie pogorszeniem widzenia centralnego lub widzenia peryferyjnego.
Z kolei promieniowanie IR-B i IR-C jest w znacznej mierze zatrzymywane w rogówce i przedniej części oka. Działa więc głównie na warstwy powierzchniowe, prowadząc do ich miejscowego przegrzania. Długotrwałe narażenie na takie warunki sprzyja mikrourazom, suchości oka oraz reakcjom zapalnym.
Wrażliwość oka na promieniowanie podczerwone zależy nie tylko od długości fali i czasu ekspozycji, ale także od czynników takich jak wiek, choroby współistniejące (np. cukrzyca, choroby zapalne), poziom nawodnienia tkanek czy nawet pigmentacja. Osoby z jaśniejszą tęczówką mogą być bardziej wrażliwe na niektóre efekty promieniowania, a obecność schorzeń metabolicznych może zwiększać podatność na stres oksydacyjny.
Dodatkowo, duże znaczenie ma środowisko pracy – brak odpowiednich zabezpieczeń (np. filtrów IR w okularach ochronnych) i wysoka temperatura otoczenia mogą znacząco nasilać ryzyko uszkodzeń.
Choć promieniowanie podczerwone kojarzy się głównie z zagrożeniem cieplnym, w ostatnich latach coraz większe zainteresowanie budzą jego potencjalne właściwości lecznicze. Szczególną uwagę zwraca się na światło z pogranicza widma czerwonego i bliskiej podczerwieni, które – przy odpowiednio dobranych parametrach – może stymulować regenerację komórkową i poprawiać metabolizm tkanek. Zjawisko to znalazło zastosowanie w rozwijającej się dziedzinie zwanej fotobiomodulacją.
Terapia światłem czerwonym (RLT - Red Light Therapy) wykorzystująca światło czerwone (RED) i bliską podczerwień (NIR – near infrared) polega na kontrolowanej ekspozycji tkanek na światło o niskiej intensywności i precyzyjnie dobranej długości fali. Zamiast wywoływać efekt cieplny, tego rodzaju światło wnika w głąb komórek i oddziałuje na ich struktury subkomórkowe, w szczególności na mitochondria – centra energetyczne każdej komórki.
Efektem jest wzrost produkcji ATP, poprawa równowagi redoks oraz zwiększenie zdolności komórek do regeneracji. W praktyce może to przekładać się na poprawę funkcji wzrokowych, zwłaszcza w kontekście chorób przebiegających z osłabieniem działania siatkówki, takich jak zwyrodnienie plamki żółtej związane z wiekiem (AMD) czy retinopatie.
Co istotne, ten efekt terapeutyczny można uzyskać przy niskiej dawce światła i bez ryzyka uszkodzeń termicznych, co odróżnia RLT od klasycznego promieniowania IR kojarzonego z działaniem cieplnym.
Kolejnym obszarem, w którym światło czerwone i bliska podczerwień znajdują zastosowanie, jest leczenie zespołu suchego oka (ZSO) – jednej z najczęstszych chorób okulistycznych, dotykającej zarówno osoby starsze, jak i młodsze, zwłaszcza pracujące przy komputerze.
ramach terapii światłem czerwonym stosuje się urządzenia emitujące fale konkretnej długości, które aplikowane są w okolice powiek. Celem tej procedury jest stymulacja gruczołów Meiboma, odpowiedzialnych za wydzielanie warstwy lipidowej filmu łzowego. Warstwa ta zapobiega nadmiernemu parowaniu łez i zapewnia stabilność powierzchni oka.
Pod wpływem światła dochodzi do:
Regularna terapia może znacząco poprawić komfort widzenia i zredukować objawy ZSO, a w niektórych przypadkach pozwala ograniczyć konieczność stosowania kropli nawilżających. W odróżnieniu od wielu tradycyjnych metod, fotobiomodulacja działa u źródła problemu, przywracając funkcję gruczołów łzowych, a nie tylko łagodząc objawy.
Światło czerwone i NIR wykazują również działanie przeciwzapalne oraz wspomagające regenerację tkanek. W okulistyce zastosowanie tego typu terapii rozważa się również w kontekście:
Choć fotobiomodulacja jest techniką uznawaną za nieinwazyjną i bezpieczną, jej skuteczność i bezpieczeństwo zależą od kilku kluczowych czynników: długości fali, natężenia światła, czasu ekspozycji oraz miejsca aplikacji. Stosowanie urządzeń do terapii światłem powinno być zawsze nadzorowane przez specjalistę, zwłaszcza w przypadku pacjentów z chorobami oczu, takimi jak jaskra, cukrzyca czy wcześniejsze operacje okulistyczne.
Nie zaleca się samodzielnego korzystania z laserów lub lamp emitujących światło czerwone bez odpowiednich filtrów i zabezpieczeń, gdyż niewłaściwe parametry mogą wywołać efekt odwrotny – uszkodzenia termiczne lub stres fotooksydacyjny.
Bibliografia:
Zobacz także:
DOŁĄCZ DO SUBSRYBENTÓW NEWSLETTERA
Bądź na bieżąco z nowościami, promocjami i trendami okularowymi!
ZWROTY DO 14 dni
masz 14 dni na decyzję czy chcesz zostawić swoje okulary czy zwrócisz
Gwarancja 100% zwrotu
jeśli zakup Ci nie odpowiada zwrócimy 100% kosztów przy zakupie okularów, także koszty soczewek okularowych!
Ceny niższe niż w salonie
w porównaniu ze średnimi cenami okularów w salonie optycznym zaoszczędzisz nawet do 70%