Kto i kiedy wynalazł okulary?

Od setek lat ludzie chcieli poprawiać wszelkie niedoskonałości ciała, co dotyczy również wzroku. Gdy zaczęto dostrzegać problemy z widzeniem w okresie dzieciństwa lub w wyniku starzenia się, to zaczęto szukać sposobu na poprawę wzroku. Dzięki temu obecnie możesz cieszyć się okularami, które poprawiają komfort życia codziennego. Dowiedz się zatem, kto wynalazł okulary i poznaj krótką historię tego przydatnego przedmiotu.

---

Kiedy wynaleziono okulary? Historia sięgająca starożytności

Tak naprawdę nie wiadomo dokładnie, kiedy wynaleziono okulary. Przede wszystkim jest to związane z wielowiekowym sposobem na poprawę wzroku i jeszcze lepszą widoczność. W końcu pierwsze wersje okularów stosowano już w starożytności, kiedy to rzymscy cesarze wykorzystywali drogocenne kamienie typu szmaragdy, by przybliżyć obraz i móc jeszcze wyraźniej oglądać walki gladiatorów. Pierwsze okulary w takiej wersji były popularne nie tylko w Europie, ale również na Bliskim Wschodzie, gdzie stosowano przezroczyste kamienie do powiększenia obrazu. Jednak za prawdziwych prekursorów uznaje się Chińczyków, którzy według Marco Polo już w 1270 roku wykorzystywali do czytania szkła połączone przy pomocy drutu.

Kto wynalazł okulary?

Ze względu na długą historię okularów, a raczej ich pierwotnej wersji trudno jest jednoznacznie określić, kto je wynalazł. Według niektórych legend pionierem był angielski filozof Roger Bacon, który w swoich pracach pisał o przydatności wypukłych szkieł podczas czytania. Miało to miejsce jeszcze w średniowieczu. Nie wszystkie źródła zgadzają się z tym, że to właśnie wspomniany Anglik był twórcą okularów. Toskańska tradycja wskazuje innego odkrywce, czyli Salvino degli Armati, który użył wypukłych soczewek do skorygowania dalekowzroczności. Choć nadal nie wiadomo, kto wynalazł okulary, to jednak wraz z końcem XIII wieku stały się coraz powszechniejsze. Początkowo stanowiły niezwykle luksusowy towar, na który niewiele osób mogło sobie pozwolić. Jednak wzrost znaczenia okularów pozwolił też na ich ciągły rozwój, co poskutkowało kolejnymi odkryciami.

Jak na początku wyglądały okulary?

Przez wiele lat uczeni nie mogli znaleźć sposobu na podtrzymanie szkieł – w taki sposób, by były użyteczne i wygodne. Dlatego popularne były m.in. monokle, które były zbudowane ze złota, srebra czy miedzi. Z czasem zaczęto tworzyć tzw. okulary nożyczkowe, które zapewniały oczekiwany komfort, a przy tym nie uciskały nosa. Jednak z czasem również taka konstrukcja stawała się męcząca w trakcie używania okularów. W międzyczasie hiszpańscy optycy zaczęli montować tasiemki, które miały przytrzymywać okulary na nosie, ale to rozwiązanie również nie było optymalne. Prawdziwy przełom nastąpił w 1760 roku, kiedy angielski optyk wynalazł zauszniki.

Skonstruowanie szkieł dwuogniskowych

Za jedną z najbardziej przełomowych chwil w historii optyki uznaje się skonstruowanie pierwszych szkieł dwuogniskowych. W 1784 roku dokonał tego Benjamin Franklin. Choć wcześniej również dochodziło do regularnych odkryć, które wpływały nie tylko na komfort noszenia okularów, ale również na ich zwiększoną użyteczność, to jednak pod koniec XVII wieku nastąpił coraz bardziej dynamiczny rozwój tej dziedziny nauki. W kolejnych latach wykonano szkła cylindryczne, które pozwoliły na wyrównanie astygmatyzmu. We współczesnej historii okularów ogromne znaczenie miało również zastosowanie po raz pierwszy szkieł kontaktowych po operacyjnym usunięciu powieki.

Na przestrzeni lat ciągle zmieniał się sposób noszenia okularów. Zwiększała się też ich użyteczność, ponieważ pozwalały ograniczać i spowalniać kolejne wady wzroku. Dlatego, choć trudno jest określić, kto wynalazł okulary, to można uznać, że każdy z naukowców, optyków lub szklarzy, który na przestrzeni wieków pracował nad ich rozwojem, przyczynił się do stworzenia szkieł, soczewek i oprawek okularowych, jakie dzisiaj znasz.